Vroeger was alles beter

Tja, of dat zo is, daar heb ik toch mijn twijfels over. Dat de zaken vroeger op een andere manier werden aangepakt, da's een feit. Maar beter? Het is maar net hoe je het bekijkt. Neem nou muziek, toen ik een tiener was kocht ik, zodra ik het geld had, singeltjes en lp's op vinyl. Gelukkig heb ik ze nooit weggedaan en heb ik inmiddels een prachtige verzameling waar ik nog dagelijks van geniet. Al is het alleen maar door er even naar te kijken, maar goed. Op zondagmiddag nam ik, via het programma van Felix Meurders op Hilversum 3, de laatste hits op, zodat ik bij gebrek aan centjes toch de top40 krakers kon draaien. Old school? Eigenlijk is er niks veranderd.

Mijn kinderen luisteren naar Spotify en kijken filmpjes via Youtube. Er lijkt geen radio of cassettespeler aan te pas te komen. maar schijn bedriegt lieve mensen. Mijn 2 oudste zonen hebben inmiddels zelf platenspelers en vragen mij regelmatig om dubbele muziekalbums. Yes! juicht het dan in mij. Het feest der herkenning en erkenning van mijn liefde voor Old school geluidsdragers. Fantastisch toch?

Waarom zou je überhaupt de moeite doen om plaatjes te draaien als alles via 1 druk op de knop van je smartphone binnen handbereik ligt. Omdat het kan! punt. En omdat het veel leuker is om door een verzameling lp's of singels te spitten en een naald in de groef te zetten dan de hele avond met je Smartphone in de weer te zijn. Beleving heet zoiets en beleving is niet te versmaden.

En nu we het er toch over hebben, onlangs vond ik via Marktplaats een exact zelfde tapedeck als ik vroeger had. Een Akai. Er zat 1 enkele tape bij met lekkere jazzmuziek. Heerlijk voor in de kroeg trouwens. Bij mijn vader wist ik in mijn herinnering in de kast nog een paar oude tapes te liggen, en verdomd, ze lagen er. Zodoende klonken er op zondagmorgen opnames uit 1979 door onze huiskamer. Mijn stem, want het betrof hier een opname van een van mijn eerste radioprogramma's, blijkt een kopie te zijn van die van mijn oudste zoon, of andersom. Geweldig. Old School, het zal wel, beleving dat zeker.

Old school is trouwens vaak doordrenkt met aandacht. 'Omdat het kan!', hoorde ik André Amaro alweer een hele poos terug tijdens een talk in Verkadefabriek zeggen. Hij had het over het zeezout scheppen voor zijn restaurant het Ketelhuis in Eindhoven. Uren achtereen gebukt in de brandende Portugese zon voor een beetje grof zeezout. Je kunt ook naar de Hanos bellen en 25 kg laten thuisbezorgen tegen 60 ct. per kilo, maar of daar nou beleving in zit? ik betwijfel het. In het zelf-geschepte zeezout zit alle liefde van André en dat proef je. Dat geldt voor dit artisanaal geschept zeezout, de ambachtelijk gebrouwen bieren van Bojan, of de met liefde geteelde groeten uit je eigen moestuintje, kortom in alles wat met begeisterung tot stand komt.

Vroeger was alles beter, ik geloof er niks van. Maar 1 ding is zeker, de aandacht die je in old school projecten steekt betaald zich met liefde terug.