De ruimte krijgen

Inmiddels zo'n twee jaar geleden kreeg ik een telefoontje van een aardige dame die zich voorstelde als medewerker van de Volksbank. In eerste instantie vermoedde ik een soort telefonische acquisitie, dus verwees ik haar zo snel ik kon naar mijn partner. Om tien minuten later vervolgens van haar te vernemen, dat het desbetreffende gesprek naar een serieuze opdracht zou kunnen leiden.

"Soms moet je echt beter luisteren John", dacht ik toen, maar dit terzijde.

De Volksbank wil via dochter SNS in Nederland een aantal community Stores bouwen, zo luidde de boodschap. Dit initiatief moet ruimte bieden om mensen op een ongedwongen wijze, vrijblijvend in alle opzichten financieel weerbaar te maken. Creëer een niet bancaire omgeving, maar juist een laagdrempelige plek waar iedereen zich op z'n gemak voelt. Een ruimte waar leuke initiatieven kunnen ontstaan, een plek voor alle mensen uit de omgeving. Een plaats waar letterlijk ruimte is voor een goed gesprek, vooral als daar geen pottenkijkers bij gewenst zijn.

Nou zijn mijn ontwerpen vaak ruim van opzet, ik hou nou eenmaal niet, van met meubilair volgepropte zaken, maar deze opdracht ging verder dan het PVE van menig horeca bedrijf of kantoor zoals ik gewend was.

Het eisenpakket bezorgde ons wel de nodige hoofdbrekens, want uiteraard wilde ik niet per ongeluk een soort kantine ontwerpen. Want hoe creëer je een omgeving die ruim van opzet is, maar in alle gevallen sfeervol blijft? Hiervoor maakten we gebruik van vette handgemaakte mobiele roomdividers met levende planten en plaatsten deze tussen de tafels. We verwerkten authentieke materialen in het interieur als gerecycled hout, beton, warm gewalst staal, glas en gebruikt betonplex. Een glazen kweekkas dient als afgeschermde overlegruimte, we verzamelden Perzische tapijten en mooie spullen om de zaak aan te kleden en te voorzien van de beoogde sfeer. Bovendien zijn alle interieur elementen flexibel en dus verplaatsbaar. Ze staan of op wielen, of er is een slim 'hondje' voor bedacht om niet zwaar te hoeven tillen. Lage tafels kunnen op bar-hoogte worden afgesteld en vise versa.

Zo bouwden we in de voormalige Sphinxfabriek in Maastricht en aan de Paddepoel in Groningen, een omgeving die ongemerkt je onderbewustzijn tevreden stelt. Een plek die goed voelt, of je nou voor een adviesgesprek met een SNS medewerker komt, of gewoon voor een kop koffie. Het zijn plekken geworden waar je thuis komt, waar je jezelf mag zijn wie je ook bent. De ruime opzet zorgt ervoor dat anderen niet mee kunnen luisteren, als je met een brandende vraag komt.

Zonder me daar bewust van te zijn is er in deze interieur ontwerpen al rekening gehouden met 1,5 meter afstand. Veel ruimte en toch een heerlijke sfeer. Natuurlijk staan er gewoon een stamtafel met 10 stoelen en kun je nog steeds met z'n allen neerploffen in de loungebank, maar er is genoeg plek om wel de afstand te houden waar nu zo'n behoefte aan is. De afgelopen weken heb ik nogal wat karige voorstellen van 1,5 meter ontwerpen zien voorbij komen. Bijna lege zaken met tafeltjes zonder stoelen en letterlijke lege plekken. Ik krijg er jeuk van en geloof niet dat dit een succesvolle bijdrage aan de beleving van de klant of gast oplevert.

Daarom geloof ik dat er beslist manieren zijn om aan de gestelde eisen vanuit de overheid en de wensen van de klant en ondernemer te voldoen. En ja, het zal hoofdbrekens kosten en we zullen een keer vaker terug naar de tekentafel moeten, maar met gezond verstand en het hart op de juiste plek komen we er samen uit. Neem gerust contact op voor een vrijblijvend gesprek.

fijne avond.