Je hebt van die ochtenden waarop je wakker wordt, naar het plafond staart en denkt: fuck this, ik ben er klaar mee. Het soort moment waarop wegvluchten geen lafheid is maar pure zelfzorg. Dus boekten mijn vrouw en ik een hotel. Geen Barcelona, geen Rome, geen gedoe met budgetmaatschappijen, zoekgeraakte koffers of geüniformeerde types die willen dat je je schoenen uittrekt. Niks daarvan. We stapten gewoon in onze eigen auto, zetten koers naar de A2, negeerden Amsterdam als een ex was te veel drama met zich meedraagt. Op naar Alkmaar.
