Circulair bouwen

Hergebruik heeft een lange weg afgelegd sinds het ooit werd geassocieerd met een 'houtje-touwtje' imago. Vandaag de dag is hergebruik uitgegroeid tot een integraal onderdeel van hoogwaardig design, voortgekomen uit het creatieve brein van visionaire denkers die de moed hebben om anders naar de wereld te kijken. Zelfs toonaangevende high-tech bedrijven zoals Apple hebben zich serieus toegelegd op het hergebruiken van componenten uit hun producten, waardoor deze duurzame beweging niet meer te stoppen lijkt. In dit artikel verkennen we waarom hergebruik een essentiële rol speelt in het vormgeven van de toekomst, met voorbeelden van bedrijven zoals Tribe die al ruim dertig jaar vooroplopen in deze evolutie.

Dit is een onderwerp waarover ik, blijkbaar ongemerkt, steeds vaker gesprekken voer. Ik ben er namelijk van overtuigd dat, ongeacht wat je ook doet, of je nou net zoals ik horeca interieurs maakt en kantoren inricht, of totaal iets anders doet, wanneer je ergens aandacht of energie in steekt, krijgt het waarde. Je zult ervaren dat het langer beklijft. Dit is iets wat ik graag overbreng op de mensen waarmee ik samenwerk en leef.  

Ik vergelijk het graag met het vroegere cassettebandje. Om een bandje van 2 keer 30 minuten op te nemen, lag je op zondagmiddag minstens 2 uur lang met gespitste oren en je radiocassetterecorder op scherp naar de nationale hitparade te luisteren. En dan was het hopen dat die irritante dj. niet door de plaat ging praten en daarmee je opname verpestte. Eenmaal ogenomen speelde je zo’n bandje vervolgens tot in den treuren af en kende je op den duur precies de volgorde van de opgenomen muziek. Daarom heb ik ze waarschijnlijk nooit weggegooid en staat er nog een koffer vol bandjes in mijn studio.

Een half jaar geleden stond er op de werf naast de Havenloods aan de Utrechtse Nijverheidstraat nog niks. Nu staat er pontificaal op de terreinverharding van Stelcon-platen een prachtige horecazaak met een expositieruimte en een dakterras. De naam van deze zaak: NAR - café der kunsten. Omdat mensen een voorkeur hebben voor korte koosnamen, zal de naam van deze zaak, waarvan zowel de architectuur als het interieur tot de verbeelding spreekt, spoedig als de NAR door Utrecht gaan zoemen. Ga je mee naar de NAR?

Vorig jaar maart was ik voorlopig de laatste klant van restaurant & espressobar Da Silva in Den Bosch. Emidio da Silva, die de zaak samen met zijn vrouw Luisa runt, noemde het een historisch moment. Dat zat zo: na mijn vertrek ging zijn zaak tegelijk met de hele Nederlandse horeca op instigatie van de regering voor onbepaalde tijd op slot. De blog die ik erover schreef, sloot ik af met het voornemen er nog eens terug te gaan. John van Tribe herinnerde me er van de week aan.

Een vers(super)markt en proefkeuken ineen. Dat is Liek in Eindhoven. De foto’s van het interieur op hun website maakten me lekker. Eropaf dus. Ik keek er rond en nam uiteindelijk twee keer afscheid. Dat was wel zo netjes. Je leest het.

Ruim vier eeuwen geleden maakte Jeroen Bosch het schilderij De Tuin Der Lusten. Ooit zag ik dat werk in het Prado in Madrid. Voor wat het waard is, mag ik dus zeggen dat ik het kunstwerk in het echt gezien heb. Maar heb ik het wel echt gezien, ik bedoel, heb ik alles gezien, ja, is er werkelijk niets aan mijn aandacht ontsnapt? Ik denk dat ik terug moet naar Madrid. Dit gevoel had ik ook toen ik twee jaar geleden De Nijverheid aan de Nijverheidskade in Utrecht had bezocht. Het is er van gekomen.

Blijf bij mij, blader niet verder! Trakteer jezelf op een bezoek aan een van Nederlands mooiste terrassen. Het Werfpaviljoen in Arnhem ligt op een plek waar het industriële verleden zich lijdzaam overgeeft aan de tijdloze groeikracht van de natuur. Het resultaat is een verbluffende idylle van schroot, kranig staal en weelderig groen. Interieur en omgeving gaan naadloos in elkaar over.

Heb je een droom, of loop je als ondernemer al langer met een idee rond wat je dolgraag zou willen realiseren. Dan is de enige manier om dat te bewerkstelligen eraan beginnen. Het klinkt wellicht te eenvoudig voor woorden, maar toch is dit het begin van alles. Het mooie van dromen is dat ze uit het hart komen. En ik schreef het al eerder, wat vanuit het hart komt heeft een ziel en daarmee vergroot je de kans van slagen substantieel. Ga er dus voor!

Nijmegen is een mooie stad. Maar wie o wie gaf het Holland Casino indertijd toestemming om hun afgrijselijke vestiging aan de Waalkade te bouwen? Zoveel gruwel is alleen met heel veel schoonheid te compenseren. En dat is gelukt, mede dankzij de vrijbuiters-horeca onder en nabij de imposante Waalbrug is de Waalkade een prachtplek.

Mijn vakantie zit er bijna op. Terrasbezoek lijkt steeds meer op paniekvoetbal. Ik wil overal nog even geweest zijn, maar ben uiteindelijk nergens meer. Zag ik nog mooie interieurs? Eerlijk gezegd niet, hoewel, ik zag er één, maar die was voor het moment onbereikbaar.

We rijden door een gebied wat me nog het meest doet denken aan het gevoel van de oude N279 route langs de Zuidwillemsvaart. De 2-baanse weg tussen Helmond en den Bosch. Vroeger reed ik er talloze keren. Altijd te hard, iets boven de de toegestane snelheid, maar net geen 100, totdat de flitspalen verschenen en er al snel de lol af was. Dat gevoel uit de jaren 80 meende ik even opnieuw te beleven onderweg naar onze bestemming. Het weer zal er beslist aan hebben meegewerkt want het was een beetje een druilerige dag. De sfeer van de omgeving houdt ergens het midden tussen die van een industrieterrein en een havengebied. Onze bestemming; Villa Augustus Dordrecht. Via de A15 kom je langs cafetaria Sneeuwwitje in de Merwedestraat, aan bij het Wantij. Wat een contrast, schitterend.

De oorsprong van de naam Philip voert terug naar het oude Griekenland. De naam is afgeleid van de woorden filos, wat 'houden van' betekent, en ippos, wat 'paard' betekent. Philip betekent dus zoiets als 'hij die van paarden houdt'. Ik wist dat niet, vind het wel verrassend.